การฆ่านกยูงอินเดียและนกยูงพันธุ์ผสมในป่าห้วยขาแข้งอาจฟังดูโหดร้าย แต่มีเหตุผลทางวิทยาศาสตร์และการอนุรักษ์ที่สำคัญเบื้องหลัง นี่คือการสรุปเหตุผลหลักๆ:
การผสมพันธุ์ข้ามสายพันธุ์ นกยูงอินเดีย (Pavo cristatus) และนกยูงไทย (Pavo muticus) เป็นสายพันธุ์ที่ต่างกัน การผสมพันธุ์ข้ามสายพันธุ์ระหว่างนกยูงอินเดียและนกยูงไทยจะทำให้เกิดนกยูงไฮบริดที่มีลักษณะทางพันธุกรรมด้อยลง สุขภาพไม่ดี และอายุสั้น ซึ่งจะทำให้นกยูงไทยที่มีอยู่แล้วน้อยยิ่งน้อยลงไป
การคุกคามทางพันธุกรรม การที่นกยูงพันธุ์ผสมเข้ามาปะปนกับนกยูงไทยแท้ในป่าห้วยขาแข้ง จะทำให้เกิดการปนเปื้อนทางพันธุกรรม จนนกยูงไทยแท้เสี่ยงที่จะสูญพันธุ์ การป้องกันไม่ให้นกยูงพันธุ์ผสมเข้ามาผสมพันธุ์กับนกยูงไทยแท้เป็นเรื่องสำคัญมาก
การอนุรักษ์นกยูงไทย นกยูงไทยมีสถานภาพใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่งในระดับโลก ในขณะที่นกยูงอินเดียยังมีประชากรอยู่มาก การป้องกันการสูญพันธุ์ของนกยูงไทยจึงเป็นเรื่องสำคัญ
ข้อคิดเห็นจากผู้เชี่ยวชาญ
นพ.รังสฤษฎ์ กาญจนะวณิชย์ หรือ หมอหม่อง ได้กล่าวอธิบายเพิ่มเติมถึงความสำคัญของการแยกสายพันธุ์และการป้องกันการปนเปื้อนทางพันธุกรรม โดยกล่าวว่า นกยูงไทยและนกยูงอินเดียเป็นสายพันธุ์ที่แยกจากกันมาเป็นเวลานานและมีถิ่นอาศัยที่แตกต่างกัน การผสมพันธุ์ข้ามสายพันธุ์จะก่อให้เกิดความวุ่นวายทางนิเวศซึ่งมีตัวอย่างให้เห็นมากมายในอดีต
ในปัจจุบัน เจ้าหน้าที่กรมอุทยานฯ ได้ตระหนักถึงความสำคัญของปัญหานี้และพยายามแก้ไขปัญหาอย่างเต็มที่ตั้งแต่ทราบข่าว เพื่อปกป้องนกยูงไทยที่ใกล้สูญพันธุ์
การฆ่านกยูงอินเดียและนกยูงพันธุ์ผสมในป่าห้วยขาแข้งจึงเป็นการปกป้องนกยูงไทยที่เป็นพันธุ์พื้นเมืองและใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่ง ไม่ใช่เป็นการกระทำที่โหดร้ายแต่เป็นการกระทำที่มีเหตุผลและจำเป็นในมุมมองของการอนุรักษ์พันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม
